26 Kasım 2010 Cuma

Kendim..


Herkes bazen bir günü 'kendi'yle geçirmek ister. Bir sebebi olması gerekmez. Evde olması gerekmez. Dışarıda olması gerekmez. Gece gündüz farketmez. Herkes bazen 'kendi'yle yalnız kalmak ister. Ona kızmak ister, kırmak ister. Sevmek ister sonra, pişman olur söylediklerine. Sarılmak ister. Kendisini mutlu eden şeylerle arkadaş olmak ister. Kendisini üzenlerle savaşa girer.

Şöyle bir bakınca kendiyle yalnız olmadığı zamanlara, aslında yalnız olmadığını hatırlar insan. 'Kendi' daima onunladır. Bazen biraz fazla, bazen biraz uzak. Ama asla ayrı değil.

'Kendim' benim en iyi arkadaşım. En çirkin zamanlarımı ondan saklamıyorum, hatta sivilcelerimle o ilgileniyor. Ve güzel giyindiğimde ilk o görüyor beni, hatta o karar veriyor ne giyeceğime. Hangi insana güvenmem gerektiğini o söylüyor. Hiç kimse anlamazken o daima anlıyor beni. Her şey hakkında daima hemfikir olduğum kaç arkadaşım var ki?

Onu seviyorum. Siz de 'kendiniz'e onu çok sevdiğinizi söyleyin. 'kendi'ler bunu duymayı severmiş. Öyle demişti bir keresinde 'kendim'.