26 Ocak 2011 Çarşamba

Sevgi Mezarlığı..


Sevgi aslında her seferinde bir çukur kalpte.. Sizi sevmeye niyetli herkes elinde küreğiyle gelir size. Ve her bir hamlesinde kalbinizden bir parçayı koparıp boşluklara yerleştirir kendini. Sizi ne kadar çok seviyorsa ya da siz onu ne kadar çok seviyorsanız, o kadar derin kazar çukurunu. Ve ya kazmaz; sığ bir köşe yeter kimilerine bazen..

İşte, senin de kalbinde çukur kazan herkes, bir gün bir sebepten gider hayatından. Onun yerini, o gidenlerin yerini, doldurmaya çalıştığında nasıl da yalpaladığını hatırlıyorsun değil mi?! Kimse, bir başkasının açtığı çukuru dolduramaz. Kaldı ki sen gidenin yerini değil, gidenin senden kopardığı parçaların yerini doldurmaya çalışmıştın. Ona verdiğin parçaların, artık onun da umrunda olmayan parçaların..

Ve sana kürekleriyle yeni gelenleri neden sevemediğini düşündün mü hiç? Kalbinde açılmış sayısız boşluğu, tek kişinin doldurmasını bekledin. Hazır çukurlara yerleşmenin onun için kolay olduğunu mu sanmıştın, yazık.

Burda hata yok. Gözyaşı hep var, ama geriye akar. Çukurlarının yaşla dolması bundan. Burası sevgi mezarlığı; çukurlar var, ölüler firarda..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder