Bazen daha müziğini duyar duymaz iç geçirdiğim şarkılar var. Aklımdan geçenlerin jeneriği gibi. Hatta daha çok jeneriğe uygun şeyler geçer aklımdan.
Şarkıların yeri yara bandı gibidir bende. Bir yerim kanamıyorsa oraya bant yapıştırmam. Yapıştırsam bile o küçük tedavinin huzurunu hissedemem. Gerçek yaraların üzerine şefkatle oturan bantlar kadar olmaz hiçbiri.
Şarkılar da öyle. Bana iç geçirtirken oturuyorlar yaralarımın üzerine. Gözlerim takılıp da bir noktaya, kitleniyorsa aklım bir anıya, bir adama; o şarkı yapışıyor demektir o anının sancısına.
Tekrar tekrar dinlerim işte o şarkıyı. Kabuk tutunca da yaram, çıkarırım yarabandımı. Yeni bir anı, yeni bir acı oluncaya dek unuturum sancımak nedir bir şarkıda. Umursamam şarkıların şefkatlediği anılarımı.
*Teoman - Mektup:
http://fizy.com/s/1ajewr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder