Tanrı'nın Nimetlerinden..

"çekip gidesim var artık yalan dünyadan

önüme çıkıp duran sahte yüzlerden

hiçbir yüz hiçbir nefes kesmiyor beni

nedense bikaç gündür gidesim geldi.."

Dalıp dalıp dinliyorum bu şarkıyı birkaç gündür. oysaki ne gidesim geldi ne de sahte yüzler çıkıp durdu önüme..

Önüme çıkan değil ama aklıma oturup kalanlardan kurtulmayı denemiyor değilim. Ve ben ne kadar uzaklaşmak istesem, "bu sefer hatırlamayacağım" diye söz versem kendime, şeytan karşımda nanik yapıyor bana. Herhangi küçük bir anıyı koyuveriyor pencereme;

*bir adam fabrikasının semtini söylerken

*bir kitapçının tabelasında

*otobüsteki herhangi bir insanın tenindeki kokuda

*... daha nicesinde

Tüm bunların benim aklımda olmadığını söyleyebilir misiniz..? Sadece ben istediğim için mi zihnimin odalarına girip üstlerinden kilitlenmiş bu bilgiler..? Unutmak Tanrı'nın en güzel nimetlerinden.. Hangi nimetinden hakkıyla faydalandım ki unutmayı hakkıyla başarabileyim..

Bir mazoşistim belki de.. "O" haklı!! Kendimi üzmek istediğim için üzülüyorum. Halbuki pek de hakkıyla unutabilirdim her şeyi.