Biriyle beraber olmak, otobüsle şehir içinde gidip gelmek gibi bir şey.. Düşünsene; mevsim kış olunca ellerin üşür otobüse binene kadar. Sert soğuk kış acımazken sana, binince ısınır ellerin, iliklerin. Önce biraz sızlar parmak uçların, o an en büyük acı gibi gelir bu sana. Sonra alışırsın sıcağa ve seversin mayıştıran bu tatlı hissi.
Ara sıra durur otobüs duraklarda. 'Her ilişkide olur' der, beklersin; inmezsin her durduğunda..
Değişik yüzler tanırsın otobüste. Hiçbirini hatırlamazsın indiğinde. Yine de ortak noktanız vardır eni sonu, aynı otobüstesinizdir.
Her kalkış sonrası otobüs hızlandığında, heyecanlanırsın. Kalbin bir değişik çarpar. Duraklar arkada kalır; sabırsızlanırsın. İnme vaktinin yaklaştığını hissedince düğmeye basıp sinyal verirsin otobüse: "inecek var" - 'terkedecek var' dır aslında o -. Ve verdiğin her siyali de doğru anlar Allah'ın cezası otobüs..!
Bu seyehatler sürerken mevsim yaza döner. Serinlersin; yazın klimalarını açar senin için başka otobüsler. Ferahlatır seni bu yapmacık serinlik. Fakat hiç değişmez yazgı, duraklarda durur hep farklı otobüsler. Yine aynı durakta inersin; bilirsin ki; bir sonraki durakta da insen, bir öncekinde de yine aynı son yaşanacak..
İnersin otobüsten.. Sen aheste yürürken artık kendi yolunda, o çoktan varmıştır başka duraklara. Yorulursun evet, uzun bir yolu yalnız yürümek zor gelir yekpare vücuduna. Yine de bilirsin ki, hiçbir otobüsle hiçbir yolun sonuna kadar gidemezsin; Elbet bir yerde indirir seni.. -inersin elbet..-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder